Stopplaats 't Koeterke

Podcast

door Lieven Vanlerberghe

Participatiekloof

Als je in armoede leeft, ben je op vele vlakken afhankelijk van anderen. Je sociale netwerk is meestal kleiner dan als je niet in armoede leeft en je bent vooral bezig met het dagdagelijkse overleven. Je merkt heel vaak dat mensen niet in armoede de regels bepalen, dit vanuit hun eigen waarden en normen, terwijl er met jouw ervaringen geen rekening wordt gehouden. Je hebt ook vaak het gevoel dat je in een afhankelijkheidsrelatie met mensen niet in armoede belandt.

Hierbij proberen we vanuit 't Kringske onze hulp aan te bieden, zowel aan de mensen in armoede als aan de maatschappij

Hoe doen we dit?

Elke donderdagnamiddag komen we samen in het inloophuis 't Koeterke. Tijdens deze vergadering brengen we mensen in armoede en mensen niet in armoede samen en gaan aan de slag met onderwerpen die zij belangrijk vinden. We werken ook in themawerkgroepen samen rond bepaalde thema's zoals deze wandeling en welke boodschap we hiermee willen brengen. Andere thema's van voorbije jaren waren de noodzaak van huisdieren voor mensen in armoede, de Woonzaak, ... . We bieden geen persoonlijke begeleiding maar ondersteunen de mensen natuurlijk wel waar nodig, soms helpen we hen ook op weg naar hulpverlening.

De andere dagen vind je ons in de Krekelstraat, in het gebouw van het CAW. Ook daar kunnen onze leden terecht voor vragen, maar ook evengoed om een babbeltje te slaan.

We geven vormingen (meestal via getuigenissen) over het leven in armoede en wat dit allemaal met zich meebrengt, dit in scholen, jeugdbewegingen, ... .

We zitten, samen met enkele leden, in allerlei stuurgroepen en proberen er zo voor te zorgen dat er in alle beslissingen rekening wordt gehouden met mensen in armoede.

In dit inloophuis gaat de woensdagnamiddag en vrijdagnamiddag de inloopwerking van het CAW door. Je kan hier zomaar binnenwandelen voor bv. een tas koffie. De televestiaire is hier ook gevestigd, dit is een winkel waar je aan democratische prijzen tweedehandskledij kan kopen

Kunstwerk

Het kunstwerk op deze locatie werd gemaakt door de leden van 't Kringske. De geknoopte lakens zijn het wereldwijde symbool voor de Wereldverzetdag tegen Armoede. Het spinnenweb staat voor de verstrengeling van de binnenkant en buitenkant van armoede, wat je niet en wel ziet bij personen die in armoede leven. Je kan ook niet aan 1 deeltje van dit web komen zonder dat de rest beweegt of verandert. De omhulling van de bomen staat voor het gevoel dat onze leden hebben als ze naar de werking komen, het omhult hen met warmte en verbindt hen.

Historische omkadering

Izegem is gekend als de stad van schoenen en borstels en kent een lange geschiedenis die ook zichtbaar is langs het parcours van onze wandeling.

De schoenenindustrie kende doorheen de jaren periodes van bloei en terugval. De industrie krijgt het de eerste keer moeilijk tussen 1900 en 1914, dit door de stijgende concurrentie met machinaal vervaardigde schoenen, de zelfstandige schoenarbeiders en de thuisarbeiders. Dit zorgt ervoor dat er in heel wat schoenmakerijen te weinig werk is en de arbeiders hun werk verliezen.

In 1906 start de Socialistische en de Christelijke vakbond op voor schoenmakers, dit zorgt voor de eerste stakingen in de industrie.

De jaren 1950 tot 1970 zijn turbulente jaren met grootschalige stakingen van arbeiders voor hun soiciale eisen. De schoenenindustrie stuikt uiteindelijk ineen door de concurrentie uit Italië en lage loonlanden, te weinig visie bij de schoenmakers, de strijdlustige vakbonden en de afzijdige overheid.

Link met mensen in armoede vandaag de dag:

De schoenarbeiders ervaren en voelen op verschillende momenten in de geschiedenis hetzelfde als wat mensen in armoede voelen. Er wordt van hen verwacht dat ze sneller en goedkoper schoenen gaan produceren, dit om mee te kunnen concurreren met de schoenen vanuit de lageloonlanden. De arbeiders kennen echter niets anders dan schoenen maken op de manier waarop ze deze al jaren maken. Er wordt ook geen overgangsperiode voorzien waarin ze de schoenen anders kunnen leren maken. Ze hebben op de duur het gevoel dat niemand nog aan hun kant staat, zelfs de overheid niet. Dit alles geeft de schoenarbeiders het gevoel van niet meer nodig en dus onbelangrijk te zijn.