Stopplaats Droge Janstraat

Podcast

door Lieven Vanlerberghe

Kenniskloof

Je hebt te weinig kennis van de samenleving en haar mogelijkheden. Zo weet je niet altijd wat de maatschappij van je verwacht. Je merkt ook vaak niet dat je deze informatie vanuit de maatschappij mist, je stelt je er dus ook geen vragen over.

Je hebt ook geen kennis van waar je allemaal recht op hebt. Je weet ook niet hoe je dit kan te weten komen of hoe je bepaalde rechten kan opeisen of waar je ervoor terecht kan.

Je weet vaak niet waar je met je problemen terecht kunt en blijft hierdoor de oplossingen zoeken binnen je eigen, vaak kleine netwerk. Vaak worstelen de mensen in je eigen netwerk met dezelfde problemen en gaan jullie ook op dezelfde manier met deze problemen om. Hierdoor krijg je geen andere blik op de zaken en blijft het moeilijk om problemen effectief aan te pakken.

Mensen niet in armoede beseffen ook niet dat je bepaalde dingen niet weet of kent en geven hierover dus geen verdere informatie.

Onderwijs kan je hierin verder helpen maar dit kan de stigmatisering van mensen in armoede nog versterken, hierdoor ga je ook vaak niet in op uitnodigingen van de school. Zo vermijden mensen in armoede vaak oudercontacten omdat ze schrik hebben om aangesproken te worden over hun thuissituatie

Vanuit onze werking blijven we werken aan alle thema's rond huisvesting en proberen we hierover met zoveel mogelijk partners samen te werken. Zo kwam er iemand vanuit het Stadhuis meer uitleg geven rond wat kan en niet kan, zowel op de sociale huurmarkt als de privé huurmarkt.

We bundelen ook de bekommernissen en problemen van de leden en geven dit door aan het Netwerk Tegen Armoede, zij nemen onze input dan mee naar bovenlokale overleggen.

Vertegenwoodigers van 't Kringske zitten ook in de Algemene Vergadering van de Woondienst van Izegem, dit zorgt ervoor dat we snel signalen omtrent huisvesting kunnen doorgeven aan degene die ermee aan de slag kunnen.

Kunstwerk

Het kunstwerk op deze locatie werd gemaakt door de leden van 't Kringske en de bewoners van 't Venster. Je kan dit kunstwerk zien aan huisnummer 21 door de openingen in de muur. Dit beeld laat je nadenken of de persoon staat met 1 schoen uit of 1 schoen aan. Je kan dit op beide manieren zien, net zoals je een glas halfvol of halfleeg kan zien. Dit is ook zo bij mensen in armoede: je kan op verschillende manieren naar hen kijken maar 1 ding is zeker, ze hebben steeds marge om bij te leren. Het touw met de schoenen aan staat voor diversiteit binnen de groep mensen in armoede: niet elke persoon in armoede is verslaafd of heeft het zelf gezocht.

Historische omkadering

De naam Droge Jan komt van het stuk land dat hier vroeger lag en hoog gelegen was. Daarom bleef het droog en onvruchtbaar.

In deze straat kan je de oudste arbeidershuisjes van Izegem zien. Deze werden vooral in de tweede helft van de 19e eeuw opgetrokken en zijn naar huidige normen heel erg klein. Een volledig gezin moest het stellen met 1 kamer beneden en daarboven nog een slaapkamertje. Meestal hadden deze huisjes geen sanitair en de toiletten werden gedeeld met verschillende andere gezinnen. Het water moest aan de pomp in de straat gehaald worden omdat er in de huisjes geen stromend water was voorzien.

Het is voor ons al heel moeilijk voor te stellen dat er in zulke kleine ruimtes gezinnen met vaak 5 à 6 kinderen woonden. Het is nog moeilijker voor te stellen als je weet dat de arbeiders ook heel vaak thuis aan het werk waren om borstels te trekken of schoenen te maken.

Bij het renoveren van deze huisjes kwam aan het licht dat deze huisjes slecht gebouwd waren, sommige hadden niet eens funderingen. De renovatie van deze huisjes heeft dan ook handenvol geld gekost.

De schoenenarbeiders toen hadden geen enkel idee van wat ze konden verwachten van een goede woning. Ze wisten heel wat zaken rond hun rechten niet, wisten ook niet waar een huis allemaal aan moest voldoen. Dit zorgde ervoor dat ze in deze omstandigheden bleven wonen.

We kunnen hier ook de link leggen met de woonproblematiek vandaag de dag. Het is vaak moeilijk om een betaalbare, goeie woning te vinden. Mensen worden gescreend door immokantoren en maken na deze screening vaak geen kans meer op een woning. Vele zijn genoodzaakt tot sociale huisvesting waar men vaak heel veel informatie over zichzelf moet bloot geven vooraleer in aanmerking te kunnen komen om via hen een huis te huren. Daarna moeten mensen vaak nog een lange tijd op een wachtlijst staan voordat ze eindelijk in een sociale woning terecht kunnen.